Pogledao sam THE BANG BANG CLUB Stevena Silvera, južnoafričkog dokumentariste koji je snimio priču o čuvenoj grupi južnoafričkih fotoreportera sa holivudskim hunkovima u glavnim ulogama. Ryan Phillipe igra Grega Marinovicha a ovaj film je apsolutni must za fanove Manic Street Preachersa i FRIDAY NIGHT LIGHTSa pošto Taylor Kitsch igra Kevina Cartera.
Nažalost, Silverov film iako je baziran na knjizi koju su napisali Silva i Marinovich ne uspeva da uđe u samu suštinu Bang Bang Cluba sem da su oni bili svojevrsne rok zvezde među fotoreporterima koji su snimali sukobe između Zulua i ANCa. Izvan toga i činjenice da su u pauzama slikanja po užarenim područjima, umeli da terevenče, jure ženske i sl. nema značajnijeg objašnjavanja njihove pozicije. Silver tek sporadično dotiče ključnu temu a to je odnos južnoafričkih vlasti prema njima, naročito ako imamo u vidu da su njihove slike bile dosta provokativne. Pitanje slobode štampe se suštinski ne otvara kao ni background iz koga oni, kao Južnoafrikanci dolaze, niti koji je njihov lični stav pema Aparthejdu.
U pojedinim momentima BANG BANG CLUB uspeva da stvori malo te zavodljive atmosfere mačističkih rituala i katarze za koju ostaju uskraćeni oni koji nisu uzeli značajniju ulogu u građanskom ratu, ali u najvećem delu film ostaje prilično površan.
Taylor Kitsch igra najpoznatijeg i najprovkativnijeg među njima - Kevina Cartera koji međutim nije tretiran kao glavni lik, iako se u njemu ponajviše prelama ne samo sam taj sukob već i sve konsekvence kako ratnih trauma tako i bančenja kroz koje su se pripremali za rad. On se ubio izmučen slikama iz ratova, praćen krivicom zbog svoje najčuvenije slike i povrh svega ozbiljno načet finansijskim dugovima i bolestima zavisnosti. Umesto da se film fokusira na njega i ponudi odgovor na pitanje zašto je Carter odutzeo sebi život, Silver nam samo nudi motive, gomila ih kako smo znali i sami da ih poređamo.
No, na nivou hardvera THE BANG BANG CLUB je solidan holivudizovani pogled na zanimljivu istinitu priču koji nažalost ne uspeva da prevaziđe nedostatak stava u odnosu na likove, istorijski trenutak i vlastitu priču.
* * 1/2 / * * * *
Nažalost, Silverov film iako je baziran na knjizi koju su napisali Silva i Marinovich ne uspeva da uđe u samu suštinu Bang Bang Cluba sem da su oni bili svojevrsne rok zvezde među fotoreporterima koji su snimali sukobe između Zulua i ANCa. Izvan toga i činjenice da su u pauzama slikanja po užarenim područjima, umeli da terevenče, jure ženske i sl. nema značajnijeg objašnjavanja njihove pozicije. Silver tek sporadično dotiče ključnu temu a to je odnos južnoafričkih vlasti prema njima, naročito ako imamo u vidu da su njihove slike bile dosta provokativne. Pitanje slobode štampe se suštinski ne otvara kao ni background iz koga oni, kao Južnoafrikanci dolaze, niti koji je njihov lični stav pema Aparthejdu.
U pojedinim momentima BANG BANG CLUB uspeva da stvori malo te zavodljive atmosfere mačističkih rituala i katarze za koju ostaju uskraćeni oni koji nisu uzeli značajniju ulogu u građanskom ratu, ali u najvećem delu film ostaje prilično površan.
Taylor Kitsch igra najpoznatijeg i najprovkativnijeg među njima - Kevina Cartera koji međutim nije tretiran kao glavni lik, iako se u njemu ponajviše prelama ne samo sam taj sukob već i sve konsekvence kako ratnih trauma tako i bančenja kroz koje su se pripremali za rad. On se ubio izmučen slikama iz ratova, praćen krivicom zbog svoje najčuvenije slike i povrh svega ozbiljno načet finansijskim dugovima i bolestima zavisnosti. Umesto da se film fokusira na njega i ponudi odgovor na pitanje zašto je Carter odutzeo sebi život, Silver nam samo nudi motive, gomila ih kako smo znali i sami da ih poređamo.
No, na nivou hardvera THE BANG BANG CLUB je solidan holivudizovani pogled na zanimljivu istinitu priču koji nažalost ne uspeva da prevaziđe nedostatak stava u odnosu na likove, istorijski trenutak i vlastitu priču.
* * 1/2 / * * * *
No comments:
Post a Comment