Pogledao sam THE DEEP Peter Yatesa, jednu od post-JAWS ekranizacija romana Petera Benchleya koje su označile nastanak prilično bizarnih promašaja. Prvi među njima bio je THE DEEP iz 1977. godina a drugi je još bizarniji i vrlo uvrnuti THE ISLAND Michael Ritchieja.
THE DEEP ima vrlo čudan problem proistekao iz toga što se previše vremena u filmu troši na razrešavanje misterije koja ne samo da je nevažna za suštinu filmskog izraza kojim se Yates bavi ovde, a to je glossy suspense triler, nego toj misteriji koja je naravno pulp daje i neku pseudoistorijsku dimenziju, čak kao da akcenat filma stavlja na nju što je potpuno pogrešno i u krajnjoj liniji devalviralo je film.
U deonicama kada se likovi ne iscrpljuju pričama o potopljenim brodovima, Yates donosi iznenađujuće energičan i nasilan triler sa ogromnom minutažom maestralno realizovanih podvodnih scena. Ov su glavni adut, ali pored njih, postoji i jedna izvanredna tuča na industrijskom liftu, sjajna potera uskim putem kada kamion preteći goni junake na mopedima i produžena tuča dvojice silosa u kući Robert Shawa.
Shaw, u podeli ponovljenoj iz JAWS, igra malo arhaičnijim stilom od Noltea i Gosseta i razbija ton filma, ali ipak lepo ga je videti na ekranu u jednom ovakvom mačo kontekstu.
Yates u suspense scenama briljira i drži nivo produkcije na visokom nivou. Ipak, kao što već rekoh on je vinovnik i osnovnog pripovedačkog problema filma. Ipak, THE DEEP je esencijalan naslov za ljubitelje underwater trilera jer uprkos brojnim nedostacima spada među moćnije realizovane naslove tog tipa.
Stockwellov INTO THE BLUE je par decenija kasnije pokazao kako se sa pravom minutažom i dozom pretenzije radi triler ovog tipa.
* * 1/2 / * * * *
THE DEEP ima vrlo čudan problem proistekao iz toga što se previše vremena u filmu troši na razrešavanje misterije koja ne samo da je nevažna za suštinu filmskog izraza kojim se Yates bavi ovde, a to je glossy suspense triler, nego toj misteriji koja je naravno pulp daje i neku pseudoistorijsku dimenziju, čak kao da akcenat filma stavlja na nju što je potpuno pogrešno i u krajnjoj liniji devalviralo je film.
U deonicama kada se likovi ne iscrpljuju pričama o potopljenim brodovima, Yates donosi iznenađujuće energičan i nasilan triler sa ogromnom minutažom maestralno realizovanih podvodnih scena. Ov su glavni adut, ali pored njih, postoji i jedna izvanredna tuča na industrijskom liftu, sjajna potera uskim putem kada kamion preteći goni junake na mopedima i produžena tuča dvojice silosa u kući Robert Shawa.
Shaw, u podeli ponovljenoj iz JAWS, igra malo arhaičnijim stilom od Noltea i Gosseta i razbija ton filma, ali ipak lepo ga je videti na ekranu u jednom ovakvom mačo kontekstu.
Yates u suspense scenama briljira i drži nivo produkcije na visokom nivou. Ipak, kao što već rekoh on je vinovnik i osnovnog pripovedačkog problema filma. Ipak, THE DEEP je esencijalan naslov za ljubitelje underwater trilera jer uprkos brojnim nedostacima spada među moćnije realizovane naslove tog tipa.
Stockwellov INTO THE BLUE je par decenija kasnije pokazao kako se sa pravom minutažom i dozom pretenzije radi triler ovog tipa.
* * 1/2 / * * * *
No comments:
Post a Comment